Het is nog vroeg in de ochtend met een frisse lucht, koud in neusgaten en longen, als we Rifugio Chaligne bereiken. De hut is een jaar of tien geleden van de grond af opgebouwd door Moira en haar man Alessio en voorzien van de gemakken van een moderne Italiaanse berghut. Ik kom er vaak met de mensen die me vergezellen op de trektocht rondom de Mont Fallère, maar ook, zoals nu, op een dagtocht met de lieve familie. Binnen laten we ons de koffie smaken en praten met Moira over het seizoensverloop en het altijd lastige en turbulente leven van de gestore, de huttenbaas. Bij vertrek krijg ik een zoen van haar. ‘Wel snel weer terugkomen hè ’, zegt ze als ze ons uitzwaait.
Bedevaartsoord hoog boven Aosta
Punta Chaligne (2608 m)
Direct achter de hut begint het pad naar de Punta Chaligne, misschien wel de mooiste van alle uitzichtbergen rond Aosta. Je hebt van die bergen die nooit gaan vervelen, dit is er een. Chaligne heeft in het dal een bekende klank: het is een bedevaartsoord waar menige dorpspastoor op zondagmorgen de dienst voor zijn parochianen heeft gehouden. Na een half uur komen we boven het bos uit en lopen door een weide vol veldbloemen onderlangs de alm van Chaligne, waar de beste kaas van de streek vandaan komt, naar de col tussen Pointe Metz en onze berg. Daar opent zich de weidsheid van het dal van Aosta, de bergen van de Gran Paradiso en de Rutor. Op de laatste, die als een magneet de neerslag lijkt aan te trekken, ligt nog veel sneeuw.
Hartverscheurend uitzicht
Over de brede kam lopen we op ons gemak naar het hoogste punt, een verzameling keutelige rotsjes. We installeren ons terwijl de lekkernijen worden uitgepakt en rondgedeeld. Het uitzicht is hartverscheurend. In contrast met de intimiteit van onze tocht staat aan de overkant de Grivola met zijn bijna 4000 meter ongenaakbaar in de helderblauwe lucht. Boven de nevel die in het dal hangt lijkt hij te zweven in de lucht, losgeraakt van de aarde. Zeker een uur hangen we rond, er is geen geluid te horen, alleen af en toe het gekraak van de verse ciabatta’s waar we onze tanden inzetten. Langzaam passeert een wolk die zijn schaduw over het land schuift.
Niemand tegengekomen
Met moeite trekken we ons los van het uitzichtbalkon en beginnen aan de afdaling over het kammetje dat aan de noordzijde naar beneden loopt, eerst scherp, daarna breder . Op deze manier maken we een echte rondtocht. Op een helling waar het pad schuin overheen loopt, bloeien de violen in onvoorstelbare hoeveelheid. Dan duiken we een geurend bambi-achtig bos in, kruisen een almweg en stoten op het huttenpad dat ons weer terugbrengt naar de auto op de parkeerplaats even boven Buthier. Als we zittend in de auto onze bergschoenen uittrekken, de zwetende voeten masseren, onze harten vervuld van de dag, zegt mijn zoon: ‘Hebben jullie gemerkt dat we behalve bij de hut niemand zijn tegengekomen?’
REISWIJZER
De Punta Chaligne (2608 m) ligt in de provincie Valle d’Aosta in het noordwesten van Italië. De route is zeer afwisselend en loopt door bos, open landschap met weiden en hogerop wat rotsen. Restaurantservice is er in Rifugio Chaligne (1936 m).
- Tijdsduur: 7 uur
- Moeilijkheidsaanduiding: T2 (voor een definitie van de moeilijkheidsgraden zie hier)
- Kaart: Carta dei Sentieri 4: Conca di Aosta – Pila – Mont Emilius
- Beste vertrekpunt: Camping Tunnel international in Etroubles.
- Alle informatie over de tocht is te vinden in Met uitzicht op de Grand Paradiso van Robert Weijdert.
- Klik hier voor alle wandelgidsen en wandelkaarten van Aosta en Gran Paradiso
Robert Weijdert is behalve auteur van bergwandelgidsen ook een verdienstelijk kunstschilder. Hier twee van zijn werken.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
