De Mythe van Odessa | Het oog in 't zeil

De stad Odessa die voor Balzacs Vader Goriot een oord van winstdromen vormde, betekende voor menig Rus een uitwijkplaats waar Rusland met de wijde wereld in contact stond. Het was ook de plaats waaruit in de negentiende eeuw pelgrims vertrokken naar Athos en het Heilige Land: het Pantelejmon-hospitium tegenover het station herinnert daar nog aan. Ook werd Odessa een stad van opperste melancholie en frustratie: de haven was voor duizenden Russen die in 1920 voor de bolsjewieken wegvluchtten het laatste wat ze van hun Russische vaderland zagen. Voor Joden is de naam Odessa verbonden met de pogroms in de tsaristische tijd en de moordpartijen onder de Roemeense en Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog. De naam van Odessa, ‘Klein Parijs’, ‘Parel aan de zee’, ‘Klein Petersburg’, ‘Klein Venetië’, ‘Koningin van de Zwarte Zee’, ‘Zuidelijk Palmyra’, ‘Russisch Chicago’, blijft zo verbonden met het lot van talloze mensen. De stad lijkt een symbool van het nomadenbestaan van de mens [..].