Sneeuw | Hein Doeksen

De angst voor eenzaamheid en het onherroepelijk verlies aan autonomie speelt de ruim zeventig jarige Daan van Vuuren, de hoofdpersoon in dit verhaal, danig parten. Zo zeer zelfs dat hij erover denkt om er ‘op tijd tussenuit te knijpen’. Ontmoetingen met goede vrienden, familie en oud-geliefden vormen spiegels tijdens zijn zoektocht naar houvast bij zijn te nemen besluit. Ook muziek, dieren, en zijn passie voor de natuur herinneren hem aan zijn intensief geleefd leven. Het hooggebergte, de zee, de Bretonse kust en het Friese land vormden altijd de tijdloze context van zijn bestaan, maar lijken hem nu te confronteren met zijn onzekerheid. Wanneer is mijn leven voltooid? Moet ik niet zélf de beslissing nemen? De regie in eigen hand houden? Nu het nog kan!

“Onvoorstelbaar mooi geschreven. Liefdevol, warm, gedetailleerd, heftig en geloofwaardig. Gewoonweg prachtig!” – Sanne Visch

“Sterke dialogen met veel humor. De beschrijvingen van de bergen, de zee, de kust en de polder hebben een indringende emotionele lading.” – Ingolf den Ouden

Hein Doeksen (1950) trok al op jonge leeftijd met zijn vader de bergen in. In 1972 stak hij met vrienden te voet dwars over Spitsbergen. Een paar jaar later, na het fatale bergongeluk van één van hen, ruilde hij het alpinisme in voor zeezeilen en maakte hij daarnaast vele voettochten langs de Noord-Atlantische kusten. Het aangrijpende verhaal dat hij in dit boek vertelt is fictief, maar vindt zijn oorsprong in zijn ervaringen met de natuur.